#نامه_ای_به_دخترم دخترم فرشته کوچکم ، وقتی که همسن تو بودم  تنها آرزویم داشتن دختری چون تو بود ،  و بعد از ازدواجم سالها منتظرت بودم و خداوند دعاهایم را مستجاب نمی کرد ، تا اینکه قلبا به رضای خدا راضی شدم ، عزیزانی را که  به دنیا نیاورده بودم  از پاره تنم عزیزتر می داشتم و محبتم را از فضای خانه وسعت بیشتری بخشیدم  ولی هرگز از سرنوشتم  ناراضی نبودم و خودم را درابراز محبت ، بیشتر از جسم کوچکم عادت دادم  ، و تو به دنیا آمدی و پاداش این رضایت عاشقانه بودی و هدیه عزیز خداوند .  دخترم، همین طور که زمان بر تو می گذرد نگاه کن، و خواهی دید که دنیا به بزرگی انتظار تو نیست. آدم ها آنی که من همیشه قصه می کنم در گوشت نیستند. و تو از تماشای این همه تفاوت بین زیبایی و حقیقت متاثر یا شگفت زده خواهی بود؛ اما گلم، تو نخواه که حقیقت داشته باشی. بخواه که مثل اقلیت باشی. بخواه که عاطفه ی دیگران را به سلیقه ی خودت ارجح بدانی و البته که بلند پرواز و زیبایی طلب باشی، و آن قدر بزرگ که هیچ سنگی برای دست های دخترانه ات بزرگ نیاید.